Preposito autem concessum fu(it), ut in omnibus, que de seruis expenduntur Canonicis, terciam Possideret partem, similiter de horreo et de animalibus et de vino ecclesie. Ex ore Regis Bele et Elene Regine et omnium Episcoporum, scilicet Feliciani Archiepiscopi, Pauli Episcopi Geuriensis, Petri Episcopi Wesprimiensis, Marcharij Episcopi Quinqueecclesiensis, Macelini episcopi (Wa)ciensis, Besterti episcopi Zunadiensis, Walterij episcopi Waradiensis, Kathapani prepositi Albensis et omnium Comitum, quos tunc adesse contigit, scilicet Fonsol prefecti, Achus Comitis Bihariensis, Mathei Comitis Noue Ciuitatis, Martini Comitis Saliensis (sic) et aliorum Plurimorum nobilium. Vt quicunque Huius Priuilegij aliquando auctoritatem transgrederetur, anathema esset et Beata virgo Maria mater domini nostri Ihu. xpi. et Beata Margareta martir et Beatus Stephanus Rex Confessor xpi., et hic et in futuro illi aduersarentur. Amen. De episcopatu Waciensi vicesima Regis ecclesie sancte Margarete data est in primo anno Regni Regis Bele.[273] De parrochia archiepiscopi de vnaqueque Ciuitate centum Capecie dantur Dimisiensi ecclesie annuatim. Cancellarius, qui hoc Priuilegium Regio consignauit Sigillo, Johannes filius Woth fuit, Scriptor autem Priuilegij Huius Egidius Capellanus ladizlay Ducis fuit. Datum Albe III. Septembris.
E transumto Caroli Regis a. 1329., quod tamen humore et situ exesum, ex integro amplius legi non potest. In Arch. Cap. Strigon. priv. Lad. 70. fasc. 1. Nr. 4. - Edidit, sed nimis erronee, Fejér II. 94-109.
66.
1138. - Bela II. orationis gratia monasterium s. Martini de s. monte Pannoniae adiens, eidem terram Sala, quam Iobagiones et populi Castrorum Poson. et Nitriensis iniuste occupabant, restituit.
Bela secundum diuinam disposicionem Hungarie, Crowacie et dalmacie rex inperpetuum. Quamuis omnes ecclesias, per regnum nostrum constitutas, diligere et honorare, earumque curas gerere katholice religionis debito tenemur, monasterium tamen sancti martini, supra montem pannonie situm, specialius diligere ac uenenari, eiusque sollicitudini deuocius inuigilare tota mentis intencione proposuimus, propter illam eximiam reuerenciam, quam predecessores nostri, sanctus stephanus et alij reges eidem pro statu regni exhibere consueuerant, ut et nos per interuentum sancti martini in presenti seculo prosperari et in futuro mercedem eternam consequi mereamur. Quapropter tam presentibus, quam
[273] Idest a. 1131.
Első
