nobilibus. Inde uadit ad agros, in fine quorum sunt mete, et Inde ad illum locum, in quo posite sunt tres mete. Ibi uero dimissis metis ville buren, incipit habere uicinitatem cum terra ciuilium posoniensium de uilla Tocsun et uadit per medium uallis, in qua mete poni non potuerunt propter lutum, et est illa uallis communis et habetur pro metis usque ad uiam, que ducit ad uillam Qusout, iuxta quam penes quamdam fossuram (sic) habet metam et per illam uiam reuertitur ad orientalem partem et tendit inter duas uillas, ecclesie scilicet sancti martini et ciuilium posoniensium, cui nomen Vduory ad arbores ulminas et ibi habet metam, Inde uero uadit ad sepulcra paganorum, inter que est meta et Inde extra lacum, cuius mencio est in priuilegio Ladizlai regis, tendit ad alia sepulcra paganorum. Inde uadit per paludes ad metam, que est communis cum tercia uilla civilium posoniensium, que uocatur Jeneu. Inde iterum per paludes protenditur usque ad fluvium pinnam, qui exit de Ho1ut Wag et ultra transitum illius fluvij extra agros infra spineta uadit ad predictum Holut Wag, ubi est posita ultima meta sub arboribus querquinis (sic). Preterea infra illas presignatas metas monasterium sancti martini habet duas uillas, in quibus sunt piscatores, Vduornici, Curriferi, numero sexaginta mansionum, quarum una accepit nomen de uilla civilium posoniensium Vduory, alia uocatur Stara et habet insulas et siluam multam, ab omnium communitate totaliter sibi sequestratam. Ne ergo hec temporum successu a posterorum memoria elabantur, super cartam presentem nostre regalis ymaginis impressionem per Johannem notarium apposuimus, assignatis testibus ueritatis, nostris principibus, quorum nomina sunt hec, Felicianus Archiepiscopus, Petrus Bezprimensis episcopus, Paulus Geuriensis episcopus, Fanzal palatinus comes, Georgius comes, Vernolt comes, et alii plurimi nobiles et aule nostre ministri. Si quis uero huic carte contrauenire temptauerit, maledictioni perpetue subiaceat et beatum martinum ultorem sue inivrie hic et in eternum senciat. Actum est hoc Anno Dominice Incarnacionis M. C. XXX. VIII. Concurrente V.
In dorso vestigium sigilli appressi. Schmitth Episc. Agr. I. 65 - Katona Hist. Crit. III. 519. - Porro Fejér, sed nimis erronee, II. pag. 110., qui in adiecta nota observat: „cum dato MCCXXXVIII. manifeste erroneo.” Sed vero Fejér ipse manifeste erravit. - Originale in Archivo Prim. Sec. Lad. U. Fasc. 7. Nro. 166. - In diplomate hoc Stephanus Rex constanter sanctus appellatur, non item et Ladislaus, et, quoad authentiam diplomatis, recte quidem; nam Ladislaus tantum a. 1192. sanctorum albo illatus est. (Vide Katona Hist. Crit. IV. pag. 390.) - Pagani, quorum sepulcra hic iterato memorantur, avi nostri fuerint, ante conversionem defuncti. - Joannes notarius, qui sigillum apposuit et certe etiam diploma ipsum exaravit, vel calamo lapsus est, vel non bene callebat linquam hungaricam; nemus enim semel belez, deinde Jelec appellat, utrobique male pro berec = bereg.