sua tam patris, quam iudicis, ad quietudinis Regnicolarum gaudia reformaret; presentibus eorumdem Regine, ac nepotis sui procuratoribus et dictorum Boemie Regis et filij nunccijs, de fratrum suorum consilio sentencialiter decreuit, diffiniuit, declarauit et uoluit, quod in toto ipso Regno Vngarie et pertinencijs suis vniuersis, ac ubique terrarum predicta domina Regina et idem dominus noster Karolus, Rex naturales Vngarie nuncuparentur apertis labijs, scripcionibus wlgatis et titularentur in publicis documentis. Quodque prelati, Clerici, cuiuscumque dignitatis, status, aut condicionis forent, et Religiosi alij cuiuscumque ordinis essent, nec non Comites, siue Bani, Barones, milites, Ciues, Incole, cuiuslibet preeminentis dignitatis, aut condicionis, ut est dictum, existerent, iam dicti Regni Vngarie omnium iurium et pertinenciarum eius, ac annexarum sibi Regionum, etiam si titulum Regnorum haberent, eisdem Vngarie Regine et Regi nepoti, tamquam eiusdem Regni Vngarie Regine et Regi legitimis parere et intendere, ac de fructibus, redditibus, seruicijs, iuribus et obuencionibus alijs consuetis et Regi Vngarie debitis, cteuote respondere curarent; prelatis, Clericis et Religiosis omnibus, Comitibus, siue Banis, Baronibus, Ciuibus, militibus, Incolisque prefatis sub pena excommunicacionis iniungens expresse, quam eo ipso, si facerent secus, incurrerent, ut eisdem Regi et Regine Vngarie circa recuperacionem, defensionem et conseruacionem Regni predicti auxilijs, consilijs et fauoribus asisterent oportunis. Et quia in predictis eosdem efficaciter, obedienter et placide sic agere cupiebat, ut a contrarijs prorsus abstinendo, eis sub simili pena excommunicacionis et eodem modo precepit, ne memoratos Regem Boemie, uel eius filium, Regem Vngarie nominare, uel titulare aliqua nominacione, uel descripcione presumerent, neue ipsis, aut mistris (ministris) eorum de fructibus, redditibus, prouentibus, siue iuribus alijs dicti Regni et prefatorum sibi Regnorum adiacencium quomodolibet responderent, uel ipsis circa occupacionem, inuasionem, seu usurpacionem Regni Vngarie memorati et premissorum, que annexa sibi sunt, publice, uel occulte consilium, uel auxilium afferrent, aut alicuius presidium fauoris impenderent, prout hec et alia in confectis exinde litteris apostolicis continentur.
Verum prefatus magister Johannes iugiter in reprobum sensum datus, et magister Herricus, frater eius, qui per sue inique flagiciose faccionis homines, innumerabiles de Regno vngarie ecclesias et deposita bona in eisdem Xi. fidelium auferri et extrahi, uiduas deo dicatas et uirgines extractas violare in dei uiuentis iniuriam et offensam, ac alia multa fieri facere, dei timore postposito, non est ueritus, ipsius sacrosancte Romane ecdesie, matris omnium et magistre, retrorsum ijdem temerarij prozcientes sermones huiusmodi et mandata, apostolicam odientes dissciplinam, eterneque proprie salutis, cuius nunquam fuerunt memores, incessanter obliti, totum ipsum Regnum, Regnique