salutem in salutis largitore. Ea, que regali iudicio terminantur, scriptis inseri prouide decreuit antiquitas, ne aduersancium maliciosa caliditas lites sopitas denuo valeat suscitare. Hinc est, quod vniuersorum noticie declaramus, quod cum tributum in ciuitate Strigon. diuine pietatis intuitu fuisset a nostris progenitoribus Capitulo Strigon. collatum et ex antiqua et approbata consuetudine continue persolutum; Ciues eiusdem Civitatis post Tartarorum introitum id impedire nitebantur, dicentes, quod de pannis et reliquis mercimonijs, que de alijs regnis et prouincijs Strigonium deferuntur, tributum consuetum soluere tenerentur; sed de hijs, que albe, uel Bude, aut alijs locis Hungarie emereut, tributum soluere non deberent. Super quo inter Capitulum Strigon., ac ciues eosdem coram nobis lite diucius uentilata, prepositus et Capitulum per prelatos et multarum ecclesiarum Capitula, per comites, qui Strigon. comitatum pro tempore tenuerunt, quandam ex eodem tributo percipientes porcionem, ac alios regni magnates et quosdam ciuitatis Strigon. ciues probauerunt euidenter, quod undecumque pannos uel alia mercimonia, de quibus prius Strigonij tributum solutum non fuisset, illuc portari contingeret, tributum ex hijs deberent soluere consuetum. Nos igitur auditis et intellectis parcium racionibus, decreuimus, secundum eleccionem et uoluntatem ciuium predictorum, quod sex de testibus Capituli Strigon., quorum nomina sunt hec: Thomas lector agriensis, pro se; Farcasius archidiaconus de Borsua, pro Capitulo agriensi; Stephanus comes, filius Martini; Jako comes, frater Martini bani; Seyfridus de Sceuden, comes albensis. Item sex alij de eodem Capitulo Strigon.: Phylippus prepositus, magister Paulus lector, vyncencius Archidiaconus Nitriensis, Bense Cantor, Andreas prepositus sancti Thome et Nicolaus sacerdos, pro fundanda super premissis intencione Capituli memorati, prestare deberent apud ecclesiam sancti Regis de Strigonio sacramentum; omnes loco et termino ad hoc statutis, iuramentum huiusmodi, presentibus partibus, mediante dilecto fideli nostro Lorando palatino et comite poson., presstiterunt, quod videlicet Latini et ciues Strigon. de pannis et alijs mercimonijs, que de Alba, de Buda et de Pest et vndecunque de alijs locis Hungarie Strigonium deferunt, uel deferent, de quibus scilicet prius Strigonij tributum solutum non fuerat, ipsi Capitulo tributum soluere tenerentur, et quod soluerunt illud ante aduentum Tartarorum, secundum modum premissum. Adiecerunt eciam ipsi testes iurati, quod cum tempore felicis recordacionis Roberti, scilicet archiepiscopi Strigon., tributum huiusmodi dicto Capitulo soluere denegarent, ipsi latini et ciues per eundem Robertum archiepiscopum fuissent propter hoc excommunicacionis uinculo innodati, et non prius absoluti, donec iurassent, id de cetero soluere, quod et postmodum soluerunt. Habito itaque super premissis cum baronibus nostris tractatu, ex consilio eorumdem statuimus et decreuimus per difinitiuam sentenciam, quod deinceps inantea, quicumque pannos, uel alias res uenales, siue intra siue extra regnum empta, Strigonium attulerint