Extus manu coeva: Privilegium super possessione Scenth Bortolom, magistri Athile de Kortol. – Sigilla deperd. – Orig. membr., in Arch. Primatiali Archiv. Seculare. Lad. T. nr. 15.

226.
1330. (Somogyvár.) 3. Jan. – Conventus Simigiensis, reambulationem metarum possessionis Szob, Carolo I. regi rescribit.
Excellentissimo domino eorum Karolo, Dei gracia regi Hungarie illustri, conventus monasterii sancti Egidii de Symigio, oraciones in Domino. Noveritis litteras vestre excellencie recepisse in hec verba:
Karolus, Dei gracia rex Hungarie, fidelibus suis conventui Symigiensi salutem et graciam. Nicolaus, filius Nicolai de Tenguld dicit nobis, quod quedam possessio sua, Zub vocata, aquisiticia, olim reginalis, in comitatu Symigiensi existens, circumquaque reambulacione per veteres sui metas, et in quibusdam locis metarum ereccione, et vicinorum et commetaneorum distinccione et separacione indigeret, iuxta quod fidelitati vestre mandantes precipimus per presentes, quatenus vestrum detis hominem pro testimonio fidedignum, quo presente Finta de Alch, vel Nicolaus filius Jacobi, altero absente homo noster, accedendo ad faciem dicte possessionis, legitima vicinorum et commetaneorum convocacione facta, per veteres metas et antiquas reambulando eandem et, ubi necesse fuerit, novas iuxta veteres circumquaque erigendo eo iure, quo ipsius fuisse dinosscitur, relinquat prenominato Nicolao possidendam, si non fuerit contradictum; contradictores vero, si qui fuerint, ad nostram citet presenciam ad terminum competentem; et post hec diem citacionis, nomina citatorum et terminum assignatum, cum (expunct.: nob. et iterum: nominibus citatorum et) cursibus meta rum nobis fideliter rescribatis. Datum, in alto caslro, in octavis concepcionis Beate Virginis[143], anno Domini millesimo CCC-o XX-mo nono.
Nos igitur preceptis vestre excellencie in omnibus satisfacere et obedire debemus (sic!), ut tenemur, cum predicto Finta homine vestro, Laurencium presbiterum ecclesie nostre de Terpech, capellanum et hominem nostrum raisimus pro testimonio fidedignum. Oui tandem ad nos reversi, nobis consona voce retulerunl, quod feria tercia proxima post diem Strennarum[144], ad faciem dicte possessionis Zwb accessissent et eandem, vicinorum et commetaneorum suorum legitimis convocacionibus factis, reambulassent per veteres metas et antiquas, reambulatamque statuissent magistro Nicolao predicto, nullius contradiccionis obstaculo obviante. Cuius quidem possessionis mete et limitaciones hoc ordine distinguntur: videlicet incipit prima meta in duabus metis terreis in parte septemtrionali, quarum una separat terram civitatis Segusdiensis et alia terram Zwb prenotatam; deinde tenditur ad orientem et incidit in fluvium Lapud vocatum, in cuius meatu tendit ad partem meridionalem, et in meatu ipsius fluvii satis per bonum spacium eundo, pervenit ad locum wlgariter Lapudteluk dictum; deinde in meatu eiusdem fluvii, ad eandem partem eundo, pervenit ad terram Barath vocatam, transiensque ipsam terram in meatu ipsius fluvii, ad eandem partem eundo, parumper sallit de ipso fluvio ad partem occidentalem ad terras arabiles et pervenit ad duas metas terreas, quarum una separat terram nobilium de Sancto Ladislao et alia terram Zwb supradictam; abhinc vertitur ad partem septemtrionalem et veniet ad caput unius stagni ubi

[143] 1329. 15. Dec.

[144] 1330. 2. Jan.