250.
1330. Avignon. 6. Sept. – Johannes PP. XXII., archiepiscopo Strigoniensi, eiusque suffraganeis, retractationes Petri de Corbario antipapae, submittit.
Johannes, episcopus servus servorum Dei, venerabilibus fratribus . . . . archiepiscopo Strigoniensi, eiusque suffraganeis, salutem et apostolicam benedictionem. Sicut de hys, quos ab unitate sancte Dei ecclesie abscidit error pravitatis heretice, indubie vos affligi supponimus et dolere, sic de ipsorum conversione ad eiusdem unitatem ecclesie firmiter credimus in Domino vos gaudere. Sane aversionem a fide catholica et separationem ab ecclesie catholice unitate Petri de Corbario, ordinis fratrum minorum, quam instigatione versuti hostis, qui a principio ruine sue, unitatem ecclesie sancte nititur scindere, humanumque genus perturbare et evertere, processisse, supponimus ad vestram non ambigimus notitiam pervenisse. Sed et ut que illius immensa misericordia, qui omnes homines vult salvos fieri et ad agnitionem veritatis desiderat pervenire, circa conversionem prefati Petri hys diebus operata misericorditer fuerit et quid circa hec idem Petrus fecerit, vestra prudentia non ignoret, ecce quod ad gaudium ad vestram illud notitiam deducimus per presentes, ut sicut passionis predicte ecclesie, per hec inllicte, fuistis socii, sic consolationis et gaudii participes existatis; vestram providentiam exhortantes in Domino et rogantes, ut magnitudinem gratie impense, a divina clementia eidem ecclesie catholice in hac parte considerantes attente, et a quo bona cuncta procedunt, studeatis laudes et gratias, et si non debitas vel condignas, cum hoc etiam per ecclesiam universalem impleri nequeat, saltem vobis possibiles exhibere, subditos vestros ad similia inducentes sedule, ac supplicantes Altissimo humiliter et devote, ut quod cepit circa pacem dandam ecclesie tam mirabiliter operari, ipse, cuius perfecta sunt opera, dignetur misericorditer adimplere. Et ut vestra circumspectio non ignoret, quod ad ea que continentur inferius, dictus Petrus non vi, non metu, sed propria et spontanea, a Spiritu Sancto mota, ut firmiter credimus, inductus est voluntate. Ecce, quod transcriptum, cuiusdam littere scripte manu propria dicti Petri, dum adhuc in loco innoto nobis existeret, libere misse, nobis inserendum presentibus duximus; quod tale est:
Reverendissimo et sanctissimo patri et domino, domino Johanni pape, sacrosancte Romane ecclesie, frater Petrus de Corbario, dignus omni pena, seipsum ad pedes cum reverentia vere subiectionis. Licet secundum canonem evangelice veritatis: qui non intrat per hostium in ovile gregis Dominici, fur appelletur et latro rapacitatis lupine, audiens et considerans diligenter tanta enormia scelera pravitatis heretice stilo ferreo exarata, in ungue adamantino quanta dicebantur a multis de vestra solida fide, sicut presumptuosus, temerarius et superbus ascendi super astra celi ecclesiastici, ubi michi, meis peccatis exigentibus, parata fuit sedes inique prelationis; sed postquam deveni ad territorium Pisanum et quesivi diligentissime de predictis et inveni, quod obliqua erant et falsa, et deficiebant in pondere veritatis, dolui et doleo vehementer, et penitet me fecisse que feci, contra iura et leges vestri sanctissimi nominis, de consilio perversorum. In cuius rei testimonium iam est annus completus, quod adversarium vestrum sponte dimisi, et sedem mei presumptuosi culminis dereliqui; et propono firmiter in civitate Pisana, et etiam in urbe atque ubique