Andree, fratribus suis ac eorum heredibus successoribus de beneplacita voluntate domine Elysabeth, inclite regine Hungarie, genitricis sue karissime ac de consilio prelatorum et baronum regni sui prematuro omnino eo iure, quo ad suam collacionem pertinuisset, nove sue donacionis titulo dedisset et contulisset iure perpetuo et irrevocabiliter possidendas, in quarum quidem possessionum Germath, Lakaath et Zenthmihali vocatarum per suum regium et capituli Budensis homines ex suo litteratorio precepto ad hoc transmissos racione prescripte sine herédé decessionis sue regie collacioni pertinere debere inventarum dominium presentibus vicinis et commetaneis earundem circumquaque existentibus legitime reambulando nullo penitus contradictore existente fecisset introduci. In quarum contrarium[684] idem magister Stephanus, canonicus et procurator dicti capituli iamdictam possessionem Germath nomine dicti capituli per ipsum recaptivatam quondam castri regalis Zolgagyuoryensis prefuisse et per regiam celsitudinem eidem Strigoniensi ecclesie vigore sui privilegii perpetuo collatam extitisse asserens, ad huius declaracionem quasdam litteras privilegiales domini Ladislai, quondam incliti regis[685] Hungarie felicis recordacionis, sub anno Domini Mo cco lxxo quinto, regni autem sui anno tercio per manus venerabilis viri, magistri Benedicti, electi sancte ecclesie Strigoniensis, aule sue vicecancellarii et prepositi ecclesie Budensis, dilecti ac fidelis sui emanatas nobis presentavit inter cetera declarantes[686], quod venerabilis vir, magister Benedictus, sancte Strigoniensis ecclesie electus, aule sue vicecancellarius et prepositus ecclesie Budensis, dilectus et fidelis suus, necnon fratres de capitulo Strigoniensi ad ipsius domini regis Ladislai accedentes presenciam instanter postulassent, ut propter amorem Omnipotentis Dei et Beati Adalberti martyris atque pontificis pro fidelibus serviciis predicti magistri Benedicti ipsi regi Ladislao et regno in cunctis regni sui negociis fideliter impensis, quandam terram castri sui Zolgagyuriensis Gyermath vocatam ad tria aratra sufficientem, vacuam penitus et habitatoribus destitutam, necnon contiguam et commetaneam terre monasterii Beati Adalberti Germath vocate ipsi monasterio de benignitate regia conferre dignaretur. Sed quia de qualitate et quantitate ipsius terre dicto regi Ladislao veritas non constitisset, ideo tum idem rex Ladislaus fidelibus suis, commendatori et cruciferis Sancti Regis de Strigonio dedisset in mandatis, ut unum ex ipsis transmitterent, qui ipsam terram presentibus[687] omnibus[688] commetaneis et vicinis statueret dicte ecclesie, si non fieret contradictum. Qui quidem commendator et cruciferi demum rescripsissent, ut in reambulacione et statucione dicte terre eo, quod vacua fuisset et habitatoribus destituta ac omnino sue pertinens collacioni, nullus extitisset contradictor et sufficeret[689] tantum trium aratrorum usui, commetaretur eciam et vicinaretur ipsi terre a parte orientis terra nobilium de Lylya et a parte septemtrionis terra cruciferorum predictorum, sic in eorum litteris plenius vidisset contineri, ipse itaque dominus rex Ladislaus peticiones predictorum discretorum virorum iustas fore cognoscens prefatam terram cum omnibus utilitatibus et pertinenciis suis, sicut ipsum castrum penitus habuisset et possedisset, predicto dedisset monasterio Beati Adalberti et donasset perpetuo possidendam. Quarum quidem litterarum privilegialium per procuratores utrarumque parcium contra sese exhibitarum tenoribus revisis et eisdem procuratoribus[690] parcium seriatim expositis prenominatus Anthonius procurator dicti magistri Dominici dixit isto modo, quod sicut ipse

[684] utána kihúzva: Martini

[685] sor fölé beszúrva

[686] Az eredeti oklevél szövege: Mon. Str: II, 49-51 (35) – Reg. Arp. 2597.

[687] sor fölé beszúrva

[688] utána kihúzva: vici

[689] sor fölé írva, alatta kihúzva: fuisset

[690] utána kihúzva: presentibus