Astricus, prout videbimus, post expugnationem arcis et internecionem familiae Jilic, dum et ipse tantum ob characterem, quo munitus erat, sacerdotalem mortis periculum evasit, illico Bohemiam reliquit. Quae omnia Astricum, prout et Dudikio persvasum est,[133] a Jiliciorum genere descendisse probant. Radlae nomen sortitus, Adalberto ex eodem genere procreato, puero adhuc, puer et ipse in socium adiungitur; ast a litteris abhorrens, bis ad parentes aufugit, verum diris ad redeundum verberibus compulsus, ita brevi litteris assuevit, tantopereque in illis profecit, ut paedagogus Adalberti evaderet; prout haec Bruno his verbis testatur: „Qui (Adalbertus) cum intra plenilunium sensibilis puericiae venisset, - - primis elementis inficiendus, presbyterorum datur in manus. Tunc quidam, qui cunabulis pueri familiarius adhaesit, arduum desperans iter, parandis litteris se comitem subtraxit, semel et secundo concita fuga ad dulces parentes perrexit. Quo facto pater infrendens, diris ictibus et vitalibus plagis fugam correxit, et cum indignacione sequens, non ab re filium tradidit salutiferis scolis. Nam aperuit Deus puero aurem cordis et interiecto mensis spacio, tanta gratia perfudit, ut exinde parendo seniori usque ad unguem phylosophiae eius, papas (idest paedagogus) morum et magister sensuum foret”[134].
„Davidico sic nectare - ut Bruno prosequitur - parvoque melle dulce canentis Gregorii passus”, seu psalmis et moralibus cum Adalberto instructus, ambo Magdeburgum liberalibus disciplinis imbuendi dimittuntur a. 972.[135], Adalberti autem 19 - 22., aut 16. aetatis anno[136]; Astricus tamen noster Adalbertum aliquot annis praecesserit. Quomodo Astricus studiis incubuerit, legendae reticent, e Brunone tamen videmus, iisdem eum cum Adalberto praeceptis formatum fuisse; sic enim scribit: „Apponuntur paedagogus et herus ad unum legere, sicut consuetudo erat domi discere”[137]. Male ergo Palacky[138] et Dudik[139] Radlam seu Astricum nostrum Adalberti in domo paterna magistrum fuisse, ab eoque psalmis eruditum asserunt. Adalbertus quidem illum, ut videbimus, Papatem suum, seu paedagogum appellat, sed vox haec non tam magistrum, quam potius praefectum, vel custodem denotat; sic ait Isidorus: „Papas, Paedagogus, qui sequitur studentes”[140]. Ipse etiam Bruno, qui Astricum nostrum personaliter

---

[133] „Abt Anastasius als einer des Geschlechtes Libic.” Dudik Gesch. Mährens. IL 80.

[134] Pertz Mon. SS. IV. 596.

[135] Juxta legendam Brunonis annos ter ternos” (1. c. 597) seu 9 Magdeburgi exegerunt, recesserunt autem, ut prima legenda testatur post mortem primi Archiepiscopi Adalberti, qui cum a. 981. mortuus sit, a. 972. Magdeburgum advenerint, oportet. Dudik 1. c. 52. 3.

[136] Natus enim est secundum Dudikium (1. c.) a. 950. aut 953., secundum Pertzium autem, quod nobis quoque probabilius videtur, a. 956. (1. c. 582.)

[137] L. c. 597.

[138] Gesch. v. Böhmen Prag. 1836. I. 234.

[139] L. c. 52.

[140] Du Cange Glossar. III. 147.