ecclesiarum prelatos suos subditos, ipsos nostros emulos et rebelles percellere nisus extitit et ipsorum feritatem censura ecclesiastica innodare; qui quidem emuli nostri eo pretextu peius priore fauces sue asperitatis contra ipsum dominum archiepiscoporum et suam ecclesiam adeo inyassent (sic) quod per dampna, rerum spolia et combussiones opidorum, destrucciones et diruiciones Castrorum suorum, intollerabiles persecuciones personarum et mortes hominum, ac alias depopulaciones et desolaciones possessionum, execraciones et profanaciones ecclesiarum, iuridiaoni sue subiectarum, affliccionem affliccioni immaniter addendo, ipsam sanctam ecclesiam Strigoniensem, matrem videlicet ecclesiarum aliarum vngaricanarum (sic), ad extreme exinanicionis et quasi irreparabilis desolaciones obprobrium deduxerunt; ipse autem dominus archiepiscopus sic constanter et perseueranter in promocione nostri regiminis perdurauit, quod ipsum non rerum dampna, non vastus possessionum, non depopulaciones villarum, profanaciones ecclesiarum, nec mortis mine, nec excidia hominum" aut sanguinum effusiones, uel membrorum mutilaciones, nec aliorum periculorum terrores, que in quemlibet constantem virum possent cadere, ab huiusmodi bone operacionis proposito ipsum potuerunt reuocare, aut eciam immutare, quo minus iusticie tramite procedendo, sic tulit crucem suam et viam nostram nunquam dereliquit, sed semper, metu aliquo non obstante, intrepide extitit prosecutus. Tandem cum post hec sudoribus tantis sui laboris in facto nostri regiminis proficere incepisset, facta conuocacione vniuersorum prelatorum, suorum suffraganeorum, ac aliorum et Barronum Regni nostri fidelium, primo videlicet tempore domini Gentilis, tituli sancti Martini in montibus presbiteri Cardinalis, apostolice sedis legati de latere missi, quia corona sancti Regis Stephani, pfogenitoris nostri, qua de more gentis Vngarice Reges Vngarie solent coronari, per infideles illicitos detentores rapta detinebatur, noua corona, specialiter pro nobis fabricata, per eundem dominum Legatum benedicta et auctorizata, per ipsum dominum Thomam Archiepiscopum iuxta consuetudinem regni nostri approbatam et constitucionem, ab ipso domino Legato tunc de nouo editam, que habet, ut nonnisi honorem nostre coronacionis nos et nostri successores per ipsum archiepiscopum sumpmeremus, quemadmodum ceteri Reges, nostri antecessores habuerunt solium Regale conscendentes, ipso nouo dyademate extitimus coronati; et licet huiusmodi coronacionis modus sufficiens extitisset; tamen vt opinioni gentis vngarice satis fieret et ut scandalum de medio wlgi tolleretur, recuperata et rehabita per sollicitam curam eiusdem domini archiepiscopi ipsa sancta corona ab illicitis detentoribus, rursum in Loco debito, videlicet in alba Regali, vbi solitum est ab antiquo Reges Vngarie Coronari, facta conuocacione vniuersorum prelatorum, Barronum fidelium Regni nostri, obseruataque sollempnitate consueta et a progenitoribus nostris constituta,