192.
1328. – 18. Mart. – Carolus I. rex, monasterium et populos sancti Benedicti de iuxta Gron, ab omni judicatu saeculari exemptos esse jubet.
[K]arolus, Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Comanie, Bulgarieque rex, princeps Sallernitanus et Honoris, ac Montis sancti Angeli dominus. Omnibus Christi fidelibus, presentibus et futuris, presencium noticiam habituris salutem, in quo resident sempiterne salutis incremeta. De singulorum provisione solliciti, circa sanctam matrem ecclesiam, quam cultu precipuo veneramur, curam debemus inpendere specialem, ut domino famulantes, regio inducti beneficio, quiete vivant et placabilem hostiam offerre valeant Salvatori. Proinde cunctorum noticie harum serie volumus pervenire: quod nos ex regie liberalitatis munificencia, que pie mentis desiderium, ac laudande deliberacionis diffinicionem, religiosique propositi puritatem intelligit attollendas, monasterium beati Benedicti confessoris de iuxta Goron intendentes totis sincere mentis affectibus honorare, ut reverencie quam erga ipsam ecclesiam gerimus, specialem exhibeamus expressius argumentum. Hanc specialem regie gracie et libertatis prerogativam eidem ecclesie, de consilio prelatorum et baronum regni nostri duximus concedendam, quod universi populi dicti monasterii, ubique existentes, a iurisdiccione omnium iudicum et comitum parochialium regni nostri, perpetuo quieti sint et exempti, sed in omnibus causis tam maioribus quam minoribus, iudicio abbatis in ipso monasterio, pro tempore constituti, vel officialium suorum, debeant subiacere. Et si idem abbas, sive sui officiales, ex parte populorum dicti monasterii, vel alicui eorum tardi, tepidi seu negligentes cuipiam in reddenda iusticia extiterint, non predicti populi, ymo idem abbas evocetur ad regiam presenciam eo facto. Vobis itaque universis iudicibus et iusticiariis regni nostri: videlicet palatino, iudici curie nostre, comitibus parochialibus, et iudicibus nobilium quorumlibet comitatuum, vestrasque vices gerentibus, nunc et pro tempore constitutis, quocunque nomine censeamini, quibus presentes ostenduntur, hoc presenti regio edicto damus firmo firmius in mandatis, quatenus populos dicti monasterii seu abbatis, aut aliquem ipsorum, in quibuslibet causis et earum articulis, per quospiam motis contra eos et movendis contra quoscumque, iudicare aut vestro iudicio astare compellere, nullomodo audeatis. Secus autem facientes presumpcione temeraria de premissis, regiam indignacionem, que culpam quanque puniet excedentis, se graviter noverint incursuros. Nos quidem deinceps, auctoritate presencium vanum, cassum et inanum fore decernimus, committendo, quicquid contra formam dicte gracie nostre, per quempiam vestrorum fuerit acceptatum. In cuius rei memoriam, firmitatemque perpetuam, presentes concessimus litteras nostras privilegiales, novi et autentici sigilli nostri dupplicis munimine roboratas. Datum per manus discreti magistri Andree, prepositi ecclesie Albensis et aule nostre vicecancellarii, dilecti et fidelis nostri. Anno Domini M-o trecentessimo vicesimo octavo, quintodecimo Kalendas Aprilis[129], regni nostri anno similiter XX-mooctavo. Venerabilibus in Christo patribus dominis Bolezlao Strigoniensi, locique eiusdem comite perpetuo, et fratre Ladislao Colocensi, aule nostre cancellario, archiepiscopis; Benedicto Chanadiensi, Nycolao Jauriensi, Georgio Syrmiensi, Ladislao Quinqueecclesiensi, Jwanka Varadiensi, fratre Petro Boznensi, Laurencio Vaciensi, Andrea Transiluano, Henrico

[129] 1328. 18. Mart.