230.
1330. – 11. Mart. - Carolus I. rex, transscribit et confirmat priv. Belae IV. regis, de a. 1264, fundetionales literas monast. de Bakonybel in se continentes.
[K]arolus, Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Crouacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque rex, princeps Sallernitanus et Honoris, ac Montis sancti Angeli dominus. Omnibus Christi fidelibus, tam presentibus quam futuris, presens scriptum inspecturis, salutem in salutis largitore. Hec est illa preexcellens suffragatrix, que nos excusat a peccatis, propicium reddens creatorem et reformans gracie Salvatoris; eapropter ad universorum noticiam harum serie volumus pervenire: quod religiosus et Deo amabilis vir, frater Jacobus, abbas monasterii beati Mauricii de Beely, fidelis capellanus noster, ad nostre serenitatis accedens presenciam, exhibuit nobis privilegium domini Bele, olim incliti regis Hungarie, predecessoris et avi nostri carissimi; felicissime recordacionis, confirmantes privilegium sanctissimi regis Stephani, similiter predecessoris nostri pie memorie, super donacionibus et collacionibus, ac generatum (sic!) prerogativis ipsi monasterio, per eundem factis et concessis confectum, petens a nobis humiliter supplicando, ut idem privilegium, sew ipsas donaciones et concessiones prerogativarum specialium ratificare, ad uberioremque cautelam et conservacionem iurium subscriptorum ipsius monasterii tuciorem, nostro privilegio, de benignitate regia, dignaremur confirmare. Cuius tenor talis est:
Bela, Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanieque rex, omnibus Christi fidelibus, presens scriptum inspecturis, salutem et omne bonum. Quoniam pie disposicionis presentis Domini, ob reverenciam divini cultus sacrosanctis ecclesiis ordinate debent a quolibet inviolabiliter observari, regia decrevit auctoritas, ut que variis etatum temporibus oblivionis, sew vetustatis caligina possent in irritum revocari, ad posterorum noticiam vivacitati commendetur litterarum. Proinde ad universorum noticiam tenore presencium volumus pervenire: quod, cum nos ad monasterium beati Mauricii de Bely accessissemus, solercii providencia deformacionem status eiusdem provisury, privilegium beate memorie sancti regis Stephani, per abbatem et conventum eiusdem monasterii, in quo dotaciones et libertates ipsius fuerant denotate, nobis extitit presentatum, supplicantes nobis humiliter et devote, ut cum autenticum illud propter antiquitatem temporis retroacti poluisset demoliry, et propter viarum discrimina tam magne et sancte auctoritatis privilegium ad examen iudicum diversorum esset periculosum deportari, nos illud de nuvo innovare dignaremur. Cuius tenor talis est:
In nomine Domini Dei Summi, Stephanus, superna providenciali clemencia Hungarorum rex, universorum Christi fidelium sani intendat discrecioni, quod dum in dicta Hungaria Christiane religionis, per Dei graciam, nova pullularet professio, multi catholici et religiosi viri, ex vicinis provinciis, sancti Spiritus dono illuminati, ceperunt ad me confluere, quorum consilio, monicione, in diversis locis ad Dei servicium aptis, ecclesias et monasteria incepi construere, in quibus e seculo fugientes regulariter possent conversari, et Deo Omnipotenti famulari. Igitur inter cetera, in illo loco qui Beel dicitur, in silva Wacon (sic!) quia divino cultui videbatur mancipari valde idoneus, sub titulo beati Mauricii