clamorem meum raucum sanando celeriter, extinctamque devotionem meam suaviter inflammando et amorem meum mortuum vivificando; cum confidentia securitatis pacifice et benigne predictos errores et hereses, ac omnia et singula scelera et delicta mea iniquissima et nephanda proponere, confiteri, publicare et legere volo in scriptis, ut certius pateant universis, vosque beatissime pater una cum dictis dominis cardinalibus, possitis ea intellectu suscipere pleniori, Quare huiusmodi hereses, et errores, ac scelera et delicta mea, coram vobis et dictis dominis cardinalibus, ac lestibus aliis, et clericis camere apostolice, publicis tabellionibus, ad laudem et gloriam altissimi Dei patris, beatissime semperque Virginis Marie, beatorum angelorum et sanctorum omnium et nostri sanctissimi patris predicti, veri et unici in terris vicarii Iesus Christi, pro salute et pace perfecta totius populi Christiani propono, confiteor, recognosco, publico et lego, per ordinem ut inferius describuntur: In nomine Dei patris omnipotentis, ac Filii et Spiritus Sancti amen. Quum iuxta sapientis doctrinam, occultanti scelera sua denegatur directio, pure autem confitenti et ea penitus deferenti est raisericordia repromissa: Idcirco ego frater Petrus de Corbario, ordinis fratrum minorum, immanissimus et sceleratissimus peccatorum, hoc consideranter attendens, nolens ulterius cum impiis commisceri, sed cupiens toto corde in viam veritatis, quam inique deserui dirigi, ac misericordiam et gratiam Iesu Christi et nostri beatissimi in Christo patris, ac domini nostri, domini Johannis, superna providente clementia summi pontificis, veri et unici eius in terris vicarii, ac ecclesie sacrosancte catholice, quibus meis iniquissimis et nefandis me privavi sceleribus, valeam promptius et efficacius obtinere, quamquam nuper Pisis existens, coram reverendis patribus, dominis Symone archiepiscopo Pisano et Guilelmo Lucanensi episcopo, ac discreto viro, magistro Raymundo Stephani, clerico papalis camere et apostolico nuntio, presentibus quoque multis prelatis aliis, ac religiosis, nobilibus et popularibus civitatis predicte, errores meos et scelera spontanee, cum ingenti cordis amaritudine confessus fuerim, et dictis archiepiscopo et episcopo, ad hec per vos pater sanctissime deputatis, supplicaverim humiliter et devote, ut michi parato prefatos errores et quoscunque alios abiurare, ac mandatis stare vestris apostolicis, et insuper michi recognoscenti, quod ea, que ut papa, immo verius ut antipapa, tam circa personam heretici Bauari, quam circa creationem, quam de facto presumpsi cardinalium et aliorum officialium, quos veri summi pontifices soliti sunt habere, quam circa dispositionem et ordinationem patrimonii beati Petri apostoli, necnon et circa privationem nonnullorum prelatorum a suis prelationibus et aliorum clericorum a suis dignitatibus et beneficiis aliis ecclesiasticis, quocunque nomine censeantur, et provisionem attemptatam de facto de premissis prelaturis, dignitatibus et beneficiis aliis ecclesiasticis quibuscunque, necnon et quecunque alia, que ut papa quocunque medio presumpseram, seu feceram: nulla, presumpta, ac temeraria fuisse et esse, et ab omni effectu iuris vacua et nullius penitus existere firmitatis, velut attemptata ab illo, cui nullum ius talia facere competebat et illi, in quorum personas illa attemptata fuerunt, cum essent scismatici et heretici, seu hereticorum fautores notorii, essent penitus non capaces; necnon et ea quatenus de facto processerunt, quantum erat michi possibile, revocanti et nulla fore et inana declaranti, absolutionis michi impenderent beneficium ab omnibus sententiis iuris et honoris quas ob premissa incurreram, vel aliquod