Nicolaus tandem rei et rixae pertaesus mense Septembri a. 1330. coram Cardinalibus Raymundo et Imberto iuri sibi per electionem capituli in archiepiscopatum acquisito sua sponte renunciavit. Papa Ioannes XXII. abdicationem accepit, ratam habuit et in bulla nominationis de die 1. Oct. Nicolaum de Dörögd episcopum Agriensem creavit. (Cfr. nr. 453.) Die autem 25. Martii a. 1331. Jacobo Berengario et Raymundo de Bonofato, collectoribus Pontificiis mandatum dedit, ut recepta summa proventuum intercalarium archiepiscopatus Strigoniensis ab episcopis Ladislao et Henrico, qui archiepiscopatus Administratores erant, dimidiam partem Nicolao traderent, tanquam illi, qui fuerit archiepiscopus electus. Hisce in perpetuum clauduntur acta de archiepiscopatu Strigoniensi Nicolai de Dörögd.

CHANADINUS DE TELEGD.
1330. 17. Sept. – 1349. Dec.

Renuntiatione Nicolai de Dörögd, archiepiscopi electi, demum possibile evasit, ut archidioecesis Strigoniensis definitive novum acciperet praesulem. Nec cunctatus est uti occasione Papa Joannes XXII. et 17. Sept. a. 1330. nominavit iam novum Archiepiscopum in persona Episcopi Agriensis, Chanadini de Telegd.
In bulla translationis Pontificia non communibus et passim inusitatis elogiis effertur praestantia novi archiepiscopi Consideratis grandium virtutum meritis et donis multiplicium gratiarum, quibus personam tuam Altissimus insignivit et quod tu . . . Strigoniensem ecclesiam scies et poteris, auctore Domino, utilitate regere et feliciter gubernare . . . te ad predictam Strigoniensem ecclesiam transferimus, teque illi preficimus in Episcopum et pastorem.
Vere in spiritu prophetico haec praenuntiata erant. Historia enim teste Chanadino de Telegd ingenio maior, persona praestantior vix praefuerat praesul antiquae Ecclesiae Strigoniensi.
Chanadinus procedit de inclita progenie comitis Csanád, ex mente chronicarum consanguinei Regi sancto Stephano, eiusdem, qui in campo plano Nagyősz, quondam Marosvár, infra Csanád anno 1050. devicit Ajtony, invictum gentilium rebellantem. De una ergo vetustissirna, inclitissima, simul bonis terrestribus ditissima familia Hungariae sumpsit ortum. Avunculus Pancratii, pater Thomae nomen gerebat, nomen matris ignotum. Natus est circa annum 1280. Plures habebat fratres, quorum Laurentius natu maior, Nicolaus et Pancratius natu minores. Sororum altera, nupta Nicolao de Vasvár, mater exstitit Archiepiscopi Strigoniensis, Nicolai de Vasvár; altera, domina Margarita in uxorem data Comiti Csóka Toldi. Nomen ei in s. baptismo impositum omnino ignoratur. Putant quidam ipsum s. Stephani nomen portasse, alii s. Matthaei. In documentis solummodo a nomine gentilitio simpliciter Chanadinus appellatur.
Primam instructionem et eruditionem Chanadinus in schola capitulari Varadiensi recepit, ubi simul munere canonici insignitus erat. Post (1296 – 1299) ad terras exteras, probabiliter in Italiam se contulit ad sublimiora studia peragenda, unde qua doctor Decretorum est reversus. In capitulo ipso a. 1299. munere canonici cantoris, a. 1306. lectoris fungebatur, mox praeposituram ibidem nactus est. Ex proventibus praepositurae quinque altaria erexit in veteri ecclesia

---